Życie sakramentalne
Okazja do spowiedzi świętej:
- pół godziny przed każdą Mszą św.
- w I piątki miesiąca - godzinę przed Eucharystią.
Skrament chrztu świętego
* Chrzest dziecka winien się odbyć wkrótce po jego urodzeniu, w kościele parafialnym, zasadniczo podczas Mszy świętej niedzielnej.
* Jeżeli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, należy je ochrzcić natychmiast po urodzeniu. Może tego dokonać każdy człowiek, jeśli ma intencję czynienia tego, co czyni Kościół, polewając głowę dziecka wodą i wypowiadając słowa: „NN, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen". Po wyzdrowieniu rodzice przynoszą dziecko do kościoła, by w osobnym obrzędzie przedstawić je Kościołowi, otrzymać błogosławieństwo i spisać akt chrztu.
* Rodzice zgłaszają dziecko do chrztu w biurze parafialnym na dwa tygodnie lub najpóźniej na tydzień przed ustalonym dniem udzielenia tego sakramentu. Przynoszą na ten moment wyciąg aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego, świadectwo zawarcia sakramentalnego małżeństwa (jeżeli zawarli je poza parafią) oraz dane personalne kandydatów na rodziców chrzestnych wraz z zaświadczeniem z ich parafii, że mogą nimi zostać (jeśli mieszkają w innej parafii niż ta, w której ma odbyć się chrzest).
* Dla każdego dziecka należy wybrać przynajmniej jednego chrzestnego. Reprezentuje on Kościół i ma w razie potrzeby wspierać rodziców w religijnym wychowaniu dziecka. Stąd winna to być osoba, która:
- posiada wystarczającą dojrzałość,
- ukończyła 16 lat,
- sama jest ochrzczona, przyjęła sakramenty Eucharystii i bierzmowania.
- należy do Kościoła katolickiego i prowadzi życie zgodne z wiarą (wyklucza się: osoby żyjące w niesakramentalnym związku małżeńskim, młodzież nie uczęszczającą na katechizację). Opinię wystawiają proboszczowie parafii, do których należą rodzice chrzestni. Ojciec chrzestny nabywa dla dziecka świecę chrzcielną, zaś matka chrzestna symboliczną białą szatę.
* Rodzice naturalni i rodzice chrzestni winni przygotować się do chrztu dziecka przez udział w katechezie przedchrzcielnej.
* Podczas chrztu główną rolę spełniają rodzice dziecka: publicznie proszą o jego chrzest, kreślą znak krzyża na jego czole, wyrzekają się szatana i składają wyznanie wiary oraz otrzymują specjalne błogosławieństwo.
* Po udzieleniu chrztu rodzice dziecka mają obowiązek umożliwić mu poznanie Boga, nauczyć modlitwy, posyłać na katechizację i przygotować do przyjęcia sakramentów Eucharystii i bierzmowania.
Sakrament małżeństwa - zgłoszenie w biurze parafialnym po wcześniejszym uzgodnieniu terminu z proboszczem.
* Przygotowanie do małżeństwa i życia rodzinnego obejmuje trzy etapy:
- przygotowanie dalsze - wychowanie w rodzinie i udział w katechizacji,
- przygotowanie bliższe - katecheza przedmałżeńska roczna (lub skrócona - obejmuje 10 konferencji).
- przygotowanie bezpośrednie - katecheza przedślubna, odbywana po zgłoszeniu w kancelarii parafialnej zapowiedzi (obejmuje rozmowę z duszpasterzem oraz konsultację w Parafialnej Poradni Życia Rodzinnego).
* Narzeczeni winni zgłosić się u swego duszpasterza na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu i przedłożyć następujące dokumenty:
- metrykę chrztu z zapisem o przyjęciu sakramentu bierzmowania,
- świadectwo ukończenia katechizacji w zakresie szkoły średniej,
- świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego.
W sytuacji małżeństwa konkordatowego (małżeństwa kanonicznego, które pociąga za sobą również skutki przewidziane w prawie polskim) narzeczeni zobowiązani są także przedłożyć w parafii w trzech egzemplarzach zaświadczenie od kierownika USC z miejsca zamieszkania jednego z narzeczonych. Zaświadczenie to jest ważne 3 miesiące od dnia jego wydania (w dniu zawierania ślubu w kościele zaświadczenie musi być ważne).
Sakrament chorych:
- w każdy I piątek miesiąca od godz. 9.00 - podczas obchodu chorych z sakramentami św.
- w czasie rekolekcji wielkopostnych, w czasie Mszy św. dla chorych i cierpiących
- zawsze - w nagłym przypadku.
Sakrament namaszczenia winni przyjąć:
* Chorzy podczas każdej poważnej choroby. Można go udzielać przed operacją. Sakrament ten można powtarzać, jeżeli chory po jego przyjęciu powrócił do zdrowia lub jeśli w tej samej chorobie stan chorego staje się krytyczny.
* Osoby w podeszłym wieku, nie tylko obłożnie chorzy, mogą ten sakrament przyjąć indywidualnie lub zbiorowo (np. podczas misji, pielgrzymki. Dnia Chorych).
* Chore dzieci mogą otrzymać ten sakrament, jeżeli mają przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności.
* Chorym, którzy utracili świadomość, udziela się tego sakramentu, gdy istnieje uzasadnione przypuszczenie, że będąc świadomi, poprosiliby o niego. Wolno udzielić namaszczenia warunkowo wkrótce po zgonie, gdy są wątpliwości, czy chory rzeczywiście umarł, czy też znajduje się w stanie śmierci klinicznej. Jeżeli nastąpiła już śmierć biologiczna, sakramentu udzielać nie można.
Nie należy zwlekać z przyjęciem sakramentu namaszczenia do ostatnich chwil życia, gdyż niesie on w chorobie łaskę umocnienia i uzdrowienia. Troska o chorych, obowiązek niesienia im pomocy spoczywają przede wszystkim na rodzinie, krewnych i opiekunach chorych. Oni to winni o każdej poważniejszej chorobie, która dotknęła kogoś z bliskich, zawiadomić niezwłocznie duszpasterzy, a chorego przygotować do przyjęcia sakramentów. Zachęca się, by chorzy udający się do szpitala przyjęli sakramenty przed wyjazdem z domu. Chorego w szpitalu poleca się opiece kapelana szpitalnego. Rodzina przygotowuje mieszkanie na przyjście kapłana do chorego:
- krzesło przy łóżku chorego dla spowiadającego duszpasterza.
- stół nakryty białym obrusem, na nim krzyż i dwa lichtarze z zapalonymi świecami,
- szklanka wody i łyżeczka,
- wata na talerzyku.
Podczas sprawowania sakramentu (po spowiedzi) domownicy, sąsiedzi, znajomi gromadzą się wokół chorego, wspierając go wspólną modlitwą. Watę służącą do wytarcia rąk kapłana po namaszczeniu należy spalić.
I komunia św. - pierwsza niedziela miesiąca maja, godz. 11.00; Biały Tydzień od poniedziałku po uroczystości do piątku o godz. 17.00.
Decyzją Episkopatu Polski - ze względu na zmianę programową nauczania religii w szkole - nie będzie I Komunii św. w roku 2013.
Pogrzeb chrześcijański
O śmierci chrześcijanina należy powiadomić duszpasterza parafii, do której należał zmarły, aby odnotować ten fakt w parafialnej księdze zgonów oraz ustalić miejsce i termin liturgii pogrzebowej (łącznie ze Mszą św. pogrzebową).
* Zgłaszając zgon w kancelarii parafialnej należy przedstawić:
- akt zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego.
- zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku, jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (zaświadczenie wystawia kapelan szpitala).
* Miejsce i termin pogrzebu na cmentarzach komunalnych ustala zarząd cmentarza.
* Do liturgii pogrzebowej należy Msza Św. pogrzebowa, odprawiona przed pogrzebem). We Mszy św. uczestniczy cała rodzina, jeśli to możliwe - w sposób pełny, tzn. przyjmując Komunię św.
* Liturgia obrzędów pogrzebowych w naszej parafii – trzy stacje:
- w kościele (Msza pogrzebowa);
- w kaplicy przedpogrzebowej (obok kościoła) - obrzęd Ostatniego pożegnania zmarłego;
- procesja na cmentarz i obrzędy przy grobie.